Wanneer er een kind ter wereld komt, is dat een indrukwekkende gebeurtenis voor alle betrokkenen. Voor beide ouders is er iets onherroepelijk veranderd. Dat geldt uiteraard voor zowel de moeder als de vader van het kind, maar toch bestaan er nog zeer vastgeroeste rolpatronen waaruit dat niet altijd blijkt. Maar wanneer je als vader niet voor vol aan wordt gezien, voelt dat erg vervelend. Wouter vertelt over zijn ervaringen.
Gelijkwaardige behandeling
Na de geboorte van zijn dochter, merkte Wouter dat hij in zeker opzicht anders benaderd werd dan zijn vrouw. ‘Dat was vooral verrassend’, vertelt hij. ‘Laat ik vooropstellen dat ik het heel goed begrijp dat de focus op de moeder ligt. Zij is degene die zwanger is en gaat bevallen, daarom moet er goede zorg voor haar zijn. Maar het lijkt mij ook een goede en belangrijke tendens dat vaders zoveel mogelijk gelijkwaardig worden behandeld in het aanstaand ouderschap en het ouderschap zelf.’
Subtiele handelingen
Het zat hem in de kleine dingetjes. Subtiele handelingen die Wouter het gevoel gaven niet evenzeer onderdeel uit te maken van het proces als zijn vrouw. ‘Wanneer we bij een arts of verloskundige zaten en mijn vrouw wist even niet goed meer hoe iets zat, vulde ik haar aan. Het is meerdere keren gebeurd dat ik op die momenten werd onderbroken om het gesprek met mijn vrouw verder te voeren.’
Een rare ervaring
‘Een andere situatie was in het ziekenhuis, waar er koffie, eten en drinken beschikbaar is, maar vaak niet voor de vader. Na een zware bevalling nam ik met veel liefde een groot deel van de zorgtaken op mij. Toen we onze eerste afspraak bij het consultatiebureau hadden, ging ik dan ook met onze dochter naar binnen. Ondanks dat het wegens corona niet mocht, hebben ze toen alsnog mijn vrouw binnen gevraagd en vragen gesteld over ons kind. Ik snap dat ze nieuwsgierig zijn naar de moeder, maar als jonge vader is dat toch een rare ervaring. Het voelt alsof je er minder toe doet.’
Niet voor vol aangezien
Niet voor vol worden aangezien vindt niemand prettig, en zeker voor een aanstaande ouder kan dat best vervelend zijn. Het is immers al een onzekere en spannende periode. ‘Nu wil ik niet kleinzerig overkomen’, begint Wouter. ‘Maar ik vind, en denk dat de meeste mensen vinden dat die ingesleten rollenpatronen moeten worden doorbroken. Dat begint bij kleine wijzigingen, zoals het voor vol aanzien van de vader in de zwangerschap en bevalling en naar hem luisteren. Dat draagt bij aan een gelijkwaardige rol van de vader in het ouderschap. Want misschien denken andere jonge vaders in dit soort situaties wel: ‘Oh, ik heb hier een minder grote rol in te spelen, laat de moeder het maar doen’, en dat zou erg jammer zijn.’
De rol van de vader
‘Nu heb ik goed op die periode kunnen reflecteren en het naast me neer kunnen leggen’, vervolgt Wouter. Dat komt mede door zwangerschapshaptonomie bij Renata Schoneveld. ‘Renata heeft ons begeleid naar de bevalling toe door contact te maken met het kind in de buik en te werken aan fysieke en non-verbale communicatie. Van Renata leerde ik dat je als vader meer kunt doen dan je denkt, ook tijdens de bevalling. Dat gaf een stuk extra vertrouwen, en dat gun ik ook andere vaders. Als we het belangrijk vinden dat vaders een gelijkwaardige rol spelen als ouder, moeten ze daar ook de ruimte voor krijgen.’
